Moje Słoneczka rosną jak na drożdżach cudownie się rozwijąją, charaktery mają zupełnie różne. Benia spokojna, wyrozumiała, ugodowa, Ayla szalona roztrzepana uparta sprytna i mega radosna. Kochają się i uwielbiają się razem bawić. Choc nie brakuje kłótni i szturchańców jedna za druga pójdzie w ogień, bronia jedna drugą i stoją za sobą murem. Piątek, 25 października 2013. Zdenerwowana Ayla przybiega do mnie.

Niedziela, 3 sierpnia 2014. Moje zmiany w przepisie to tylko wzmocnienie deseru, które polega wyłącznie na dodaniu kilku kropel wódki do kawy. Jeśli oczywiście tiramisu przygotowywane jest dla dorosłych osób.

Blog przede wszystkim o moim synku i o naszym życiu w Turcji. Co w garze piszczy? Czwartek, 23 czerwca 2016. Everything will be ok in the end. If it is not ok, it is not the end.

Experience to manage your business! Corporate Web Site Design. We always deliver the best results for our customers. All of our products are built from a customer perspective and specific to their needs. This is why we believe in customized applications for our customers. Novarum Software and Consulting was born. We are celebrating our first customer. We believe the power of togetherness. This is why we try to increse number of our partners.

Uroki zycia w Turcji i pracy w turystyce relacjonowane na goraco wprost z granicy polsko - tureckiej. Sobota, 1 grudnia 2012. Zapraszam wszystkich na długo oczekiwaną przeprowadzkę. Zapraszam do zapoznawania się z nowym blogiem. Dodałam na nim notkę organizacyjną, która być może niektórym pomóc. Sobota, grudnia 01, 2012.

W kraju, który nie istnieje. O życiu, ciekawostkach i zmaganiach w kraju, którego nie ma na mapach świata. Znajomi z bloga o Arabii Saudyjskiej wyszli z apelem pomocy dla Rafała.

Everything about my polish-turkish adventures. A nie widzieć belki we własnym. Dostrzec źdźbło w cudzym oku. U sąsiada trawa jest zieleńsza. Efekt Halo i jego następstwa.

Co kupić, co przywieźć; prezenty i pamiątki. Design, dom, czyli ładne rzeczy. Nie podobało mi się w Kapadocji.

Wyprawiłam się z aparatem nad rzekę. Przeszłam suchą nogą po dnie - no jasne, że nie w poprzek, ale wzdłuż zaszłam dobrych kilkaset metrów. Wróciłam, bo trzeba było do domu, a nie dlatego, że dalej by się nie dało. Ze ścieżki jeszcze nie widać zmian. Woda płynie szeroko, leniwie. Te szczątki łódek przeleżały wiele lat na dnie. W pewnym miejscu pełno jest cegieł. Nie wiem, skąd się ich tyle wzięło, co tam zostało rozebrane, a może samo się rozpadło, a.